Dubeltówki

Rozwój łamanej broni śrutowej, połączony z wszechstronnym jej udoskonaleniem zapoczątkował paryski rusznikarz Casimir Lefaucheus, który to w roku 1832 skonstruował pierwszą łamaną dubeltówkę a także dopasowany do niej scalony nabój, uszczelniający komorę. Lefoszówkę otwiera się kluczem umieszczonym na dole baskili. Po skręceniu w prawo złącze bagnetowe zwalnia lufy i wtedy można broń łamać dla wprowadzenia naboi do komory. Podniesione z powrotem lufy przyciągane są do baskili obrotem klucza w lewo. Kurki zewnętrzne są wydłużone i zakrzywione tak, aby przy wyzwalaniu strzału uderzały z góry w środek wystającej poza nabój iglicy. Oczywistym jest, że strzebla Lefaucheux nie ma wyciągu. Strzelone łuski usuwa się ręką chwytając za wystający na zewnątrz sztyft iglicy.

 

nabój systemu Lefaucheux

Dopiero nieco później bo w roku 1852 londyński rusznikarz Charles Lancaster, wzorując się na strzelbie Lefaucheux, skonstruował dubeltówkę z zamkiem mimośrodowym, zwalnianym ruchem dolnego klucza do przodu. Popularną przez dość długi czas lankasterówkę ładowano rozwieź nabojem scalonym, ale nabój ten był już wyposażony w spłonkę umieszczoną centralnie w denku łuski.

Dalsze wynalazki, oryginalne konstrukcje i ulepszenia, w których wzięli również znaczący udział tacy rusznikarze jak: Purdey, Deeley, Greener oraz słynna wytwórnia broni Holland & Holland prowadziły do tego aby dubeltówki cechowały się większa wytrzymałością, niezawodnością i lepszym rozłożeniem środka masy broni.

Obecnie liczni wytwórcy broni śrutowej różne typy i modyfikacje o zróżnicowanej jakości oraz cenie.

Spośród dwulufowych strzel śrutowych wyróżniamy następujące rodzaje:

1)      Śrutówka Darne

2)      Dubeltówka

3)      Nadlufka – inaczej bok.